Ik geloof dat God is, zoals je vast hebt opgemerkt. Dat was niet altijd het geval. Ik ben door schade en schande wijs geworden laat ik maar zeggen. Bij een grote groep mensen is God met de paplepel ingegoten. Bij mij is dat absoluut niet zo. Ik heb ook niet in één keer het licht gezien. Er gingen een aantal ervaringen aan voorbij eer ik stap voor stap meer begon te geloven dat God niet slechts een product is van mijn fantasie.
Nu, jaren later is God voor mij net zo reëel als een glas water, een prachtige zonsondergang of de energierekening, al word ik van God gelukkig een stuk blijer.
Hoe weet ik zo zeker dat ik met God van doen heb? Bewijzen dat God bestaat is onbegonnen zaak. Als hij hier voor je zou staan en een wonder zou verrichten zou je het nog afdoen als trucage. Was Jezus niet vermoord wegens ongeloof? Ik kan alleen maar vertellen over wat ik meemaak en hoeveel impact dat op mij heeft en dan nog kan iets dat op mij onmetelijke invloed heeft op jou geen indruk maken. Hoe dan ook, wil je God leren kennen, wat niet meer dan natuurlijk is in mijn optiek, dan raad ik je aan eens in overweging te nemen dat God werkelijk bestaat en hij met jou communiceert. Altijd. Overal.

Wat mij ervan overtuigd dat God met mij communiceert is in eerste instantie de manier waarop dat gebeurt, namelijk in mijn gedachten. Het is alsof er nog iemand aanwezig is in mijn hoofd die mijn gedachten kent maar daarop reageert met zijn eigen gedachten. Direct. Soms nog sneller dan ik mijn eigen gedachte heb gedacht (en nee, ik heb geen psychische stoornis). Het antwoord is altijd eerlijk. Het antwoord is bijna altijd verbazingwekkend omdat het kanten laat zien die ik nooit had bedacht. Ik ben altijd overrompeld maar ondanks dat maken de ideeën van God vrij. Ze zorgen ervoor dat ik oud verdriet kan verwerken. Verdriet waarvan ik me meestal niet eens bewust was. Boosheid waarvan ik me meestal niet eens bewust was. Maar God laat me altijd een kant zien die me verbaasd en tegelijkertijd zo logisch toe klinkt. Het zijn altijd inzichten waarbij ik denkt; potdorie! Natuurlijk zit het zo! Ik heb het altijd geweten maar het lag verscholen onder een dikke laag ontkenning. Als ik me focus op God (wat niet meer van mij vraagt dan het idee dat ik alleen met mezelf ben, in geest afgescheiden van hem op te geven en mijn aandacht te verplaatsen) zie ik de wereld anders en reageert de wereld anders op mij. Alles dat schijnbaar buiten mij is en schijnbaar los van mij staat krijgt een andere relatie tot mij. Wat ook niet anders kan omdat het een verlengde van mij is en ik een verlengde van de wereld. Communiceren met God vind ik fantastisch! Het gesprek is altijd eerlijk (dat kan ook niet anders als je elkaars gedachten kunt ‘lezen’) zonder pijnlijk te zijn. Sterker nog, als je emotionele pijn voelt communiceer dan alsjeblieft met God want hij laat je zeker weten zien waarom jij verdriet voelt en waarom jij moeilijk kan dealen met de pijn. God ontdoet jou van je illusies. God wíl met jou communiceren. Communicatie is geen eenrichtingsverkeer. Bidden is dat over het algemeen. Er wordt God om iets gevraagd of er wordt hem iets gezegd en dat was dat. Maar God antwoord altijd. Direct. Als je bid, wacht dan ook op antwoord want dat is wat je toekomt. Hoe dan ook.

Heb je meer bewijzen voor God nodig? Ik kan je vertellen over de keer dat ik als 7 jarig meisje in bed lag. Bang. Tot ik getrokken werd naar een licht dat me zó vriendelijk en vredig toescheen dat ik er wel naartoe moest. Ik kan vertellen over de keer dat ik op mijn fiets over een braakliggend terrein reed en me plots bewust werd van iets groters, een entiteit waarin ik besta en dat mij vol liefde en vreugde gade slaat. Ik kan vertellen hoe nietig en tegelijk groots ik me als kind voelde tussen de hoge Alpen. Als onderdeel van deze Alpen. Als onderdeel van de wereld. Ik kan vertellen over de verbondenheid die ik als kind voelde met het nietigste miertje tot hoogste golven van de zee. Een verbond dat nooit gebroken kan worden. Het enige dat me kan overkomen is dat ik het verbond vergeet. En dat is wat er is gebeurt. Met mij. Met jou, misschien. Is dat niet fantastisch nieuws! Het betekend dat God niet verdwenen is. Dat God zelfs nooit van je zijde is geweken. Het betekend dat jij in communicatie kan zijn met hem en hij jou kan helpen je leven te herstellen op manieren die jij nooit voor mogelijk had gehouden! God is voor iedereen toegankelijk. Denk je werkelijk dat God alleen te benaderen is door een selectief groepje? Zijn wij niet allemaal zijn zoons en dochters, zoals Jezus zei? In illusies leven over de wereld en over jou zelf kan makkelijker lijken dan te communiceren met God maar wanneer je eenmaal zijn stem hebt gevonden zal je beseffen dat hij het is die je zo lang hebt gemist. En dat het zijn stem is die je vrede brengt.